Właśnie oglądałem fajny film " Medicus" (2013) 2,5 godziny ale warto oglądnąć
link w komentarzach
Film opowiada między innymi o słynnym lekarzu perskim ur. w 980 r. n.e. w Azji Środkowej .
Avicenna lub po persku Ibn Sin bo tak go nazywano wiedzę swoją zawarł w "Kanonie medycyny", dziele, które
na całe stulecia stało się podstawą medycyny naukowej. Składa się ono z
pięciu ksiąg. Księga pierwsza poświęcona jest teorii medycyny i zajmuje
się anatomią, fizjologią, nauką o przyczynach chorób i o samych
chorobach, nauką o żywieniu, zapobieganiu chorobom i ich leczeniu. W
księdze drugiej znajdują się dwa rozdziały: nauka o lekach pospolitych i
o sposobach ich stosowania.
Księga trzecia obejmuje sprawy związane z rozpoznawaniem i leczeniem konkretnych chorób, takich jak zapalenie opłucnej, zapalenie płuc, choroby przewodu pokarmowego, także choroby oczu, uszu, nosa i krtani; wreszcie położnictwo. Księga czwarta poświęcona jest problemom chirurgicznym oraz chorobom zakaźnym. Księga piąta zawiera opisy trucizn i odtrutek oraz bardziej złożonych lekarstw.
"Kanon" uczył nie tylko podejścia do pacjentów, ale także ochrony ich zdrowia i przywracania go. Jest dowodem wnikliwego, realistycznego podejścia jego autora do problemów medycyny, a także jego głębokiej intuicji. Podpowiadała mu ona nawet to, co przy braku metod laboratoryjnych, na długo przed wynalezieniem mikroskopu i zastosowaniem go, było nie do stwierdzenia. Awicenna zdecydowanie opowiadał się za istnieniem niewidocznych dla oczu nośników chorobowych, udzielających się człowiekowi nie tylko za pośrednictwem wody, ale i przez powietrze.
Księga trzecia obejmuje sprawy związane z rozpoznawaniem i leczeniem konkretnych chorób, takich jak zapalenie opłucnej, zapalenie płuc, choroby przewodu pokarmowego, także choroby oczu, uszu, nosa i krtani; wreszcie położnictwo. Księga czwarta poświęcona jest problemom chirurgicznym oraz chorobom zakaźnym. Księga piąta zawiera opisy trucizn i odtrutek oraz bardziej złożonych lekarstw.
"Kanon" uczył nie tylko podejścia do pacjentów, ale także ochrony ich zdrowia i przywracania go. Jest dowodem wnikliwego, realistycznego podejścia jego autora do problemów medycyny, a także jego głębokiej intuicji. Podpowiadała mu ona nawet to, co przy braku metod laboratoryjnych, na długo przed wynalezieniem mikroskopu i zastosowaniem go, było nie do stwierdzenia. Awicenna zdecydowanie opowiadał się za istnieniem niewidocznych dla oczu nośników chorobowych, udzielających się człowiekowi nie tylko za pośrednictwem wody, ale i przez powietrze.
Niezwykle śmiałe, jak na owe czasy, było również porównanie
nacieków ropnych do gnicia owoców lub kiśnięcia mleka. W XII wieku
włoski uczony, Gerhard z Cremony tłumaczy "Kanon" na łacinę. Dzieło to
między rokiem 1400 a 1600 jest 36 razy drukowane i wykładane w wielu
uniwersytetach. Godne wspomnienia
jest także "Pismo o tętnie", sporządzone w języku perskim
