سلام عرض میکنم خدمت همه دوستان عزیز و محترم.
امروز داشتم نوحه ای گوش میدادم ک خیلی گریم گرفت و خلاصه غم و اندوه فراوان داشتم (اصولا خیلی ب ندرت از نوحه خوشم میاد)، بلافاصله با کسی شروع ب صحبت بودم ک صحبت ما ب سمتی پیش رفت ک اول خیلی ناراحت شده بودم ولی فهمیدم دارم تعصبی میرم جلو ک فوق العاده اشتباه کرده بودم و معزرت خواهی کردم از دوستم.
دوستم بهم گفت ک چرا داری نوحه و ناله گوش میدی؟
این گریه ای ک الان تو داری مصنوعی هست و واقعا منطقی نیست ک اینا رو گوش کنی.
من گفتم این نوحه بهونه ای است برای گریه ک شاید همین گریه ها ب دادم برسه اون دنیا.
گفت اصلا نمیگم گریه نکن ولی با نوحه درست نیست این تفکراتی هست ک به ما القای شده،گفت تو خودت از حادثه کربلا خبر داری و میدونی چی شده و چه خبر است بشین خودت فکر کن تفکر کن اگه گریه کردی اونجاست ک درسته،ولی اینکه با ناله بخوای گریه کنی و غم زده بشی کاملا اشتباه است.
گفت منطقی نیست ادم دستی دستی خودش رو ناراحت کنه اونم با ناله 1 نفر یا دادوفریاد 1 نفر دیگه.
گفت تو با این موضوع و اعتقاد بزرگ شدی و میدونم ک خیلی سخته برات ک بخوای حرف من رو قبول کنی.
گفت برو تحقیق کن اگه بتونی من رو قانع کنی منم طبق نظر تو میرم جلو ولی اگه نتونستی حرف من رو باید قبول کنی،دیدم راست میگه مثل کسی ک رفته و تحقیق میکنه در مورد دین،اگه دین مورد نظر قانعم کرد قبول میکنم اگه نه خوب راه خودم رو میرم.
اول خیلی بهم برخورد ولی بعد خیلی تو فکر رفتم.... شاید درست میگه.....
نمیدونم
