Pośród zapomnień co pamięcią kiedyś były, przewija się młodego czasu ślad. Tylko dlaczego kiedy tamte się skończyły wyrasta pustka, czemu tak ich teraz brak? Na bocznym torze czekają wciąż zapomniane pragnienia , pociąg marzeń nie przejeżdża tędy już, a nadzieja torów swoich nie zmienia , pustych wagonów za nią sznur, spod powiek czasu ciemność się wymyka, na uczuć strunach wczorajsza muzyka marzeń muzykanci już nie chcą grać , tu wzruszeń rośnie tyle . W duszy echo dobrych dni a my tańczymy złudnych marzeń taniec słyszę szelest pachnących ciepłem nut. Tylko porozmawiam z wiatrem chwilę i popłynę marzeń łodzią by uwolnić łagodności marzeń motyle. Czasem tak wciąż nam czegoś brak ,może w gwiazdach tak zapisane już ZP
