fraktal1

Józef Unrug (1884-1973)  a właściwie Joseph von Unruh - urodził się w Brandenburgu pod Berlinem: ojcem był pruski generał, a matką - saska hrabianka. Gdy generał przeszedł na emeryturę, zakupił majątek ziemski w Wielkopolsce, odkrył wśród swoich przodków Polaków, a swoich synów zaczął uczyć polskiego.

Jako syn niemieckiego generała służył zawodowo jako oficer na krążownikach , pancernikach ,  okrętach podwodnych niemieckich . Było to w latach 1904 – 1919

W roku 1919 po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju i zgłosił się do Wojska Polskiego. Służył w Marynarce Wojennej gdzie dorobił się stanowiska admirała w 1932 r.

W 1939 Józef Unrug poszedł do niemieckiej niewoli. Niemcy mieli nadzieję, że "Joseph von Unruh" wróci do niemieckiej służby. Byłby to wielki sukces propagandowy, udowadniający słabość Polski. Namawiał go do tego kuzyn - generał Wehrmachtu i późniejszy komendant okupacyjnego garnizonu w Warszawie - Walter von Unruh. Kontradmirał skwitował ją krótko: "jestem Polakiem i oficerem polskim". Nie tylko odrzucił propozycję, ale na każdym kroku podkreślał swoją Polskość. Odmówił posługiwania się językiem niemieckim, a w kontaktach z Niemcami posługiwał się polszczyzną, żądając podczas rozmów tłumacza.

Rząd brytyjski przyznał mu, emeryturę, ale on uznał, że nie będzie jej pobierał: uważał, że byłoby to nie w porządku w stosunku do setek tysięcy polskich żołnierzy walczących po stronie Brytyjczyków, którzy takiej pomocy nie dostali i poszedł pracować przy łowieniu ryb w Maroku.

Wydaje mi się, że warto wspomnieć o tej postaci .

Link do art. http://historia.wp.pl/title,Jozef-Unrug-syn-pruskiego-generala-wybral-sluzbe-dla-Polski,wid,17905081,wiadomosc.html?ticaid=117a0e

O gehennie polskich dzieci dowiedział się maharadża Jam Saheb Digvijay Sinhji,

Maharadża postanowił udzielić schronienia polskim sierotom i w pobliżu swojej letniej rezydencji w Balachadi wybudował Polish Children Camp. Kiedy po długiej podróży, przez Iran i Pakistan, polskie dzieci  stanęły na ziemi indyjskiej, przywitał je widok sześćdziesięciu nowych domków i masztu, na którym powiewała biało-czerwona flaga.

Stanisław Rajmund Burzyński (ur. 23 stycznia 1943 w Lublinie) – Polski doktor nauk medycznych oraz biochemik mieszkający na stałe w USA

Polski lekarz stosuje nowatorską metodę leczenia raka, w której kluczowe są tak zwane antyneoplastony. Są to wyodrębnione peptydy i pochodne aminokwasów występujących w moczu. Dawniej proces ten polegał na ekstrakcji z ludzkiego moczu, dziś lek wytwarzany jest na drodze syntezy. Zdaniem lekarza wzmacniają one system obronny, zapobiegając rozwojowi raka. Oprócz tego choremu podaje się odpowiednio skomponowane ze sobą lekarstwa.

Próby wprowadzenia leku w USA spotkały  się z  dużym oporem Amerykańskiej Agencji Żywności i Leków nawet próbowano skazać na więzienie lekarza . Bo nie  chciał koncernom odsprzedać patentów . Szokiem było to że w jego obronie stanęli  wyleczeni pacjenci. Tak naprawdę ONI uchronili Polaka przed więzieniem.

Po latach walki z różnymi instytucjami FTA  zatwierdziła lek , jest to precedens gdyż monopol na wprowadzanie nowych leków od dawna mają wielkie korporacje.

"Zrobiliśmy to, czego nikomu nie udało się zrobić, bo każdy patrzy, żeby dostać pieniądze od rządu lub firm farmaceutycznych. Sprzedają swoją duszę. Ja swojej duszy nie sprzedałem, zrobiłem to, co uważałem za słuszne. Uważam, że możemy uratować życie wielu ludziom i idziemy do przodu, to że draństwo nas atakuje, to jest normalna sprawa. Im większe ataki, tym wyniki mamy lepsze"– mówi  dr Stanisław Burzyński.

Link do ciekawego filmu

Mecz piłki wodnej pomiędzy drużynami Węgier z ZSRR, rozegrany w trakcie igrzysk olimpijskich w Melbourne  w 1956 r.  Mecz odbył się 6 grudnia 1956, został rozegrany niedługo po upadku powstania  węgierskiego w 1956 r.. Drużyna Węgier zwyciężyła 4–0.

Mecz miał swoją nazwę „Krew w wodzie” Nazwa meczu pochodzi od krwi Ervina Zádora, która zabarwiła wodę, gdy po uderzeniu przez radzieckiego zawodnika Walentina Prokopowa został rozcięty jego łuk brwiowy. Po latach Zádor przyznał, że Prokopow został przez Węgrów sprowokowany. Po tym niesportowym zagraniu publiczność, w większości kibicująca Węgrom, próbowała wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę. Sędzia był zmuszony przerwać mecz na kilka minut przed zakończeniem i uznać zwycięstwo drużyny prowadzącej.

Pál Teleki (ur. 1879, zm. 1941) Premier Węgier 1920-21  i  1939-41

Na początku  lipca 1920 rząd Węgier premiera Pála Telekiego podjął decyzję o udzieleniu militarnej pomocy Polsce, przekazując NIEODPŁATNIE  i DOSTARCZYŁ na WŁASNY KOSZT  drogą przez Rumunię zaopatrzenie wojskowe dla Polski podczas wojny z Rosją :

48 mln naboi karabinowych do Mausera,   13 mln naboi do Mannlichera,

amunicję artyleryjską,   30 tysięcy karabinów Mauser i  kilka milionów części zapasowych,  

 440 kuchni polowych,   80 pieców polowych.

W sumie przekazano ok 100  000  000  amunicji  i  pocisków.

Latem 1939 roku III Rzesza zaproponowała węgierskim wojskom udział w inwazji na Polskę. Hitlerowi zależało przede wszystkim na dostępie do węgierskich linii kolejowych biegnących przez Koszyce, którędy Niemcy chcieli dokonać ataku na Polskę od południa.
Premier Węgier Pál Teleki stanowczo odrzucił ofertę Hitlera, wywołując wściekłość i zdziwienie w Berlinie.

"Prędzej wysadzę nasze linie kolejowe, niż wezmę udział w inwazji na Polskę. Ze strony Węgier jest sprawą honoru narodowego, by nie wziąć udziału w jakiejkolwiek akcji zbrojnej przeciw Polsce" - pisał Teleki do Hitlera.

3 kwietnia 1941 r., po odebraniu informacji o wkroczeniu wojsk niemieckich na ziemię węgierską, premier Teleki popełnił samobójstwo, strzelając sobie z pistoletu w głowę.
W liście pożegnalnym Teleki napisał: "Naród czuje, że straciliśmy nasz honor. Sprzymierzyliśmy się z draniami. Staniemy się narodem śmieci. Ja jestem temu winny".

Celem bloga jest przypomnieć, a  tym co nie znają zapoznanie   z tą postacią .

Honorowy Węgier. Powinniśmy, my Polacy, o nim pamiętać.