""Wczoraj, na chwilę przed zaśnięciem, przyszło mi do głowy pytanie: „Dlaczego tak wiele kobiet jest samotnych?”. I zanim jeszcze zaczęłam śnić, zdołałam sobie na to pytanie odpowiedzieć: „Bo nie spotykają żadnych facetów!”. Ani jednego. Okrągłe ZERO.
Wszystkie moje znajome miały koleżanki i ani jednego kolegi. Czasem nawet zaskakiwało mnie, że te koleżanki miały męskie imiona, ale ja nie dałam się zmylić – to były takie same dziewczyny jak pozostałe, tylko brzydsze i bardziej chamskie. Na tym różnice się kończyły, bo każdy z nich był w stanie zapewnić jej to samo co inna dziewczyna czyli wspólne oglądanie komedii romantycznych, chrupanie czekolady i użalanie się w okresach cyklicznej chandry.
Nie ma więc co się dziwić, że nie reagują na nich jak na gości z kinowych ekranów, a co zabawne, na tych ekranach zwykle nie ma nic niesamowitego. Same proste rzeczy, które (jeśli wierzyć naszym babciom) były tak powszechne, że na takich mężczyzn mówiło się „normalny facet” – samodzielny, silny, zaradny, chwilami macho, ale też okazujący uczucia zamiast o nich rozmawiać. Taki Sean Connery z pierwszych Bondów, do którego wciąż wzdychają kobiety chociaż dookoła mają w bród wrażliwych i przewrażliwionych na punkcie wyglądu facetów, których zupełnie nie chcą.
A skoro tak, to jak zachowywali się faceci kiedyś?
1. Umieli naprawić kran, skręcić szafkę, zlokalizować bezpieczniki, wymienić koło w samochodzie…
Proste techniczne rzeczy, które lepiej niż erekcja podkreślają fakt, że ma się jaja. W świecie gładko ogolonych mężczyzn strojących się godzinami przed lustrem jak panienki, to właśnie po tym można poznać faceta – czyli kogoś kto wie, że śrubki łatwiej wkręca się śrubokrętem niż nożem (w przeciwieństwie do tego co myślą kobiety). Niedawno słyszałam, że 60% mężczyzn nie umie już wymienić żarówki. Podejrzewam, że są to przesadzone dane, ale jednocześnie znam ludzi, którzy łapiąc gumę wzywają pomoc drogową, więc może coś w tym jest. W obu przypadkach ciężko jest mi sobie wyobrazić, żeby jakaś kobieta mogła mieć przy takich ofermach poczucie, że może na nich liczyć.
2. Umieli gotować, prać i prasować (chociaż zwykle nie musieli tego robić)
A to tego nie powinny robić kobiety? Nie. Zasada jest taka, że klasyczny facet umie sobie poradzić bez nich nie doprowadzając się do wyglądu kloszarda. Ostro nie? A już całkiem pogarsza sytuację fakt, że gotowaniem ciężko jest nazwać odgrzewanie posiłków lub przygotowywanie zupek chińskich.
Nasze babcie zawsze powtarzały, że mężczyzna nigdy nie powinien być uzależniony od gotującej mu matki, dziewczyny lub kochanki. Nawet bez nich powinien umieć żyć na tym samym poziomie, bez uciekania się do techniki pozwalającej używać jednej pary bielizny przez cztery dni (Dzień 1. Normalnie. Dzień 2. Tył na przód. Dzień 3. Normalnie, ale odwrócone na lewą stronę. Dzień 4. Tył na przód, ale odwrócone na lewą stronę) J. Jeśli jest się zmuszonym do takich rzeczy, to oznacza to przeciwieństwo samodzielności, nad czym może od czasu do czasu ulituje się jakaś dziewczyna z syndromem Matki Teresy i pójdzie z nim do łóżka, ale rzadko zostanie w nim na dłużej.
3. Potrafili odnaleźć się w każdej sytuacji
„Każda sytuacja”, to może przegięcie, ale m.in. oznacza to posiadanie chociaż tyle zaradności, żeby bez mapy i panikowania odnaleźć się w całkowicie obcym mieście, udzielić pierwszej pomocy kiedy ktoś obok zemdleje albo coś urwie mu rękę, z odwagą przyjąć zastrzyk, nie mazgaić się kiedy straci się pracę tylko polegać na sobie na tyle bardzo, żeby wiedzieć, że to tylko przejściowe niedogodności.
4. Umieli i nie bali się bić ani bronić innych
To trochę kontrowersyjne, bo w ciągu ostatnich lat bardzo modne zrobiło się mówienie, że prawdziwy mężczyzna nie używa siły fizycznej, szanuje siebie tak bardzo, że nawet jeśli ktoś napluje mu w twarz, to nawet go to nie ruszy, a w razie niebezpieczeństwa powinien uciekać gubiąc po drodze swoją godność. Zabawne są w tym dwie rzeczy: 1) mimo tej filozofii i tak każdy facet chętnie idzie do kina i ogląda filmy akcji o zabijakach, którzy mają odwagę na to czego mu jej brakuje; 2) i mimo wszystko wciąż będą mogły się zdarzyć sytuacje, w których będzie po prostu musiał walczyć zapominając o swoim upośledzonym stylu myślenia (…)
5. Dokładnie wiedzieli co znaczy słowo „amant”
Facet to nie tylko ktoś kto pije benzynę, w bilardowym pubie rozbija gang motocyklistów, a po wszystkim odchodzi w kierunku zachodzącego słońca, ale też ktoś za kim szaleją kobiety, a on potrafi być czarujący i rozpalać ich wyobraźnię. Brzmi prosto, ale to kolejny element układanki, z którym nie radzą sobie współcześni mężczyźni. Potrafią chodzić, płakać, prosić, błagać, pytać w kółko: „To co chcesz dzisiaj robić?, Mogę cię przytulić?, Naprawdę ci nie przeszkadza, że położę tutaj swoją rękę”, ale to się nie sprawdza nigdzie poza kinem. Właściwie tam, też już nie bardzo. Wyobraźcie sobie siebie na miejscu kobiety – co ona ma myśleć o kimś kto nie ma jaj, żeby z nią pogadać, zachwycić sobą i zabrać do mieszkania? A przecież każdego dnia setki kobiet chodzi na randki, na których facet nie ma odwagi, żeby wykonać jakikolwiek zdecydowany ruch. Cóż, nie mam pewności, ale podejrzewam, że taki gość przypomina im ośmiolatka, którym trzeba się opiekować, a to dość daleka wizja od ich ideału, za którym rzucą się na koniec świata.
6. Radzili sobie w łóżku
To punkt, który bezpośrednio wynika z poprzedniego. Wielokrotne orgazmy, to powinien być standard w jego wykonaniu. Pytanie: „Jak ci było?” już nie.
7. Wykorzystywali okazje
Nie wiem dlaczego i nie wiem czy tylko w Polsce, ale utarło się, że powinno się być cwaniakiem, czyli takim trochę aktorem, a trochę czarusiem, który zawsze potrafi dać sobie radę i w końcu dopnie swego. Kiedyś nie liczyły się przeszkody, ale to czego się chce, bo ludzie dokładnie wiedzieli czego chcą. Teraz to rzadkie zjawisko, więc spycha się własne pragnienia na rzecz rozmyślania o wszystkim co może pójść nie tak. A w tym czasie kobiety wzdychają do osiłków, których można posądzić o wiele, ale nie o myślenie.
8. Radzili sobie finansowo
Jeszcze trzydzieści lat temu, w większości rodzin to wyłącznie od pracy faceta zależało utrzymanie całej rodziny, więc wymuszało to na nim nie tylko odpowiedzialność, ale też robienie wszystkiego żeby zapewnić rodzinie jak najlepsze życie. Nikt nie zastanawiał się co lubi, ale na czym będzie zarabiał i patrząc na przedwojenne statystyki, to mężczyźni nie zajmowali się niedochodowymi zajęciami. Obecnie najpierw ruszają na humanistyczne studia, po których nie stać ich na nic, a później użalają się, że „dupy lecą na kasę”.
9. Umieli przepraszać
Przyznawanie się do błędu znalazło się na ostatnim miejscu, bo częściej powinno się prosić o wybaczenie niż o pozwolenie. Robić swoje, ale kiedy coś się spieprzy, to umieć przeprosić. To też deficytowa, chociaż bardzo prosta umiejętność. Podejrzewam, że niechęć do przepraszania bierze się z tego, że skoro nawala się na tylu polach, to lepiej udawać, że wszystko jest w porządku niż się przyznać do błędu.""
VOLANT
, a jeszcze, podpierając się dwoma kijkami, to już zupełnie bez obaw. Wyszłam z obszaru zabudowań na ścieżkę wzdłuż kanałku. Pięknie pachniała skoszona trawa, zagrabiona w kopczyki. To chyba ostatnie sianokosy w tym roku. Spotkałam rakarza. Razem ze strażnikiem miejskim złapali bezdomnego psiaka. Byłam kiedyś świadkiem jak pies rzucił się na dziewczynkę i pogryzł ją. W mojej okolicy ludzie często 'wyprowadzają swoje psy' otwierając im furtkę i puszczając samopas. Dalej moja trasa biegła (w przeciwieństwie do mnie) przez niewielki i lasek. Zaraz na samym początku, tak bardziej przy ulicy w zagłębieniu, żeby nie powiedzieć w rowie, coś się poruszyło. Była to kobieta w stanie wskazującym na spożycie... No cóż, równouprawnienie 
W lasku już więcej nie spotkałam nikogo. Cudowne powietrze, wdychałam jego woń głębokimi haustami. W lesie po deszczu cudownie pachnie ziemią i igliwiem. Gdzieś sroki kłóciły się wysoko na drzewie. Co chwila tylko wpadałam w chmary drobnych owadów podobnych do komarów, jednak żaden nie okazał się przykry dla mnie 
Więc podejrzewam, że to jednak były inne owady. Ślicznie wyglądały czubki drzew, oświetlone przez zachodzące słońce. Skończył się lasek i weszłam znów w obszar niskiej zabudowy. Tu i ówdzie grupki mieszkańców ze znajomymi organizowały, ostatniego tego lata, grilla. Szybko minęłam to głośne i śmierdzące miejsce na bezdechu. Dalej idąc wzdłuż kanałku minęłam producenta trawników - fajny biznes - i całkiem sporo tej trawy produkuje. Potem tylko z rolki rozwija, podlewa i trawniczek w kilka dni gotowy 
Wreszcie zaczęło jaśnieć przed mną osiedle domków, na którym mieszkam. Ufff Następnym razem, lepiej sobie zaplanuję swój walking, nordic? nie, ten był dramatic 
